DOST
Aklımda bin bir düşünce
Ne çok isterdim dökülsün dudaklarımdan
Öyle çok birikti ki içimde
İsterdim dökülsün satırlarımdan
Oysa ki
Dudaklarım kuru
Kalemim kısır
Bu beden bana dar geliyor dost
Başkasının hayali bu, benim değil
Üzerime giysem eğreti duruyor
Çalışsam, başarsam bu ödül değil
Sanki bedenimden kayıp yere düşüyor
Demem o ki
Hayaller hayal
Başarılar yarım
Bu hayat bana bol geliyor dost
Kuru kalabalığa bir ah çeksem
Kulak kabartıp duyan olur mu
Göz göze varıp derdimi desem
Gönülden dinleyip soran olur mu
Gel gör ki
Kulaklar sağır
Gözler kapalı
Bu efkâr bana çok geliyor dost
Azıcık aşım, kaygısız başım yaşasam
Sadece huzur olsa yetmez mi
Kibiri, hırsı, arsızlığı bir kenara bıraksam
Hayat bu kadarla da geçmez mi
Hâlbuki
Huzurum kaçık
Hayatım enkaz
Bu dünya bana boş geliyor dost
Nasibin değerini bilemez misin
Ne olur ömrün tadın çıkarsan
Çırpındıkça battığını görmez misin
Neden bu kadar nankördür insan
Neyse ki
Hak adil
Ölüm baki
Bu insanlık bana toy geliyor dost
Dünyalık derdine düşmeyegörsün
Bu uğraş insanı fena yoruyor
Eller sadece almayı bilir
Verenler de hemen hesap soruyor
Ne yazık ki
Ruhlar yorgun
Eller cimri
Bu nefes bana zor geliyor dost
Bir kum tanesiyim insan selinde
Dönüp yüzüme bakan mı var
Bin kez gidip, bin kez dönsem âleme
Düşenin farkına varan mı var
Anladım ki
Dünya kurumuş
İnsanlık kayıp
Bu ölüm bana az geliyor, dost!
