DİNMEZ OLDU
Zannetme deli gönlüm, sensizliğe alıştı
Her gece hayâlinle, avunmaya çalıştı
Dökülen göz yaşlarım, yağmurlara karıştı
Sensiz bu göz yaşlarım, dinmez oldu vefasız
Hüzünlü tüm şarkılar, dokunuyor bu ara
Azıyor günden güne, hicran denilen yara
Tesellim oldu şimdi, bir demli çay, cigara
Omzumdan hasret yükü, inmez oldu vefasız
Sabahsız gecelerde, ben hep adını andım
O sahte sözlerine, bilmem ki nasıl kandım
Gülmeyen kara bahtım, seninle güler sandım
Sensiz bu gönül çarkım, dönmez oldu vefasız
Sığmaz başım bir yere, sensiz dünya bana dar
Bu ayrılık kor alev, yüreğimde yangın var
Söndürmez ateşimi, ne boran, ne yağan kar
Har içinde yüregim, sönmez oldu vefasız
Za’ifi’yim ömrümü, aşkına verdim mehir
Kan ağlıyor dideler, iki göz iki nehir
Kalmadı tadım tuzum, ekmeğim aşım zehir
Böyle hayat içime, sinmez oldu vefasız
Çağlıyor göz pınarım dinmez oldu vefasız.
