DEĞİŞECEK Mİ?
Fırtınalar koparır ayrılığın ilk günü
Hala kulaklarda çınlayan o son konuşma
Sanki bir daha ki başlangıçların bu günü
Hala titretir endişelerle sızlayan kalbi.
Alışılmış tebessümlerde nem kalmaz
Göremez artık susuzluktan kuruyan dudakları.
Evet, o yoktur artık, kararmış hayatında
Nerelerdedir, kim vardır yanında
Yüreğinde beslediğin yaşları
Akıtmak için geceyi beklersin hüsranla.
Gece... Geceler yalnızdır, geceler yoldaştır
Yastığını ısırarak döktüğün gözyaşlarına
Dün, severek dinlediğin şarkılar
Söz dinlemez yüreğindeki yaraları
Daha derinlere çekip büyütür besleyerek
Ve sen durup durup ağlayacaksın
Sokakta, sınıfta, evde için için...
Sonrası, sonrası yok işte...
Sen de devam edeceksin hayatına
Beyaz karanlığın içinde yürürken
Sabah çiği düşmüş utangaç kaldırımlarda
Hiç sevmemiş, sevgiyi hiç tatmamış gibi...
Daha sonra zaman her şeyi ezecek belki
Yüreğindekiler değil ama dizlerindeki yaralar
İyileşecek kim bilir....
Mutlaka bu da geçecek, her şey geçecek…
Hayat, bize gülümsemeyi unutmazsa değişecek...
