ÇALDILAR
Tozu dumana katar giderdik okula
Kâh gülerek kah hüzünle kol kola
En güzel mutluluğu yaşamıştık o devirde
Asaletimiz den yapraklar dökülürdü yola
Cebimde olurdu o zamanlar iki yüz elli kuruş
Bozmaz dı bizi hiç bir zaman o asil duruş
Hani bir ekmek arası peynirle bile gün geçerdi
Engel tanımaz dı gönlümüze dağ bayır yokuş
Beyaz çarşafla yastığım da kurarken hayaller
Önce yıldızlar söndü hayaller de yarım kaldılar
Bir de huzuru çok görünce bize yad eller
Çocukluğumuzu en güzel yıllarımızı çaldılar
Gençlik desen zaten toz pembe görünürdü
Lale ile güller ayrı bir güzelliğe bürünürdü
Aşk desen Leyla ile Mecnun misali yâr diye
Seven sevdiği için çölde hep sürünürdü
Rüzgarın sesi bile bize olurdu ayrı bir şarkı
Herkesin anılarda kaldı artık şimdi evi barkı
Keşke çabuk tükenmeseydi güzel duygular
O duygularda saklandı ya insan olmanın farkı
Saf temiz gönlümüz dönmüş bak harabeye
Her harabe den bir tuğla bir işçilik aldılar
Yudum yudum zehir içmişiz biz şarap diye
Elimizde ki kırık dökük kadehi bile çaldılar
Ümidi kesip çekilmişiz birer birer köşeye
Yaş aldıkça durgun sakin hayat arar olduk
Hüzün yağmurları yağdıkça ezelden neşeye
İçtiğimiz tütünü bile kendimiz sarar olduk
Eşit değil artık kimseye gündüzler geceler
Güzel söze yetmez oldu kelimeler heceler
Herkeste ayrı telaşe herkeste bir yorgunluk
Ömrü bile yarım bırakıp gitti böyle niceler
Tadı bile bozulmuş sofrada artık yemeğin
Sahilde attığım simide bile martılar daldılar
Hesabını yaptım da yıllarca verdiğim emeğin
Ak saçım dan bile hep bir siyah tel aldılar
Martılar bile dost olmuşken şu gönlüme
Dost bildiklerim son kalan nefesimi de çaldılar
