BİR TUTAM ŞEFKAT
Gece sıkılırken kendinden,
Maviye sarıldı birden Asuman,
Çıkmaz sokaklarda bir mahçup adam,
Bır lokma umut arıyordu,
Bir tutam şefkat...
Medet beklerken yaşayan ölülerden,
Bir seda yükseldi o kutsal yerden...
Gem vurdu nefsine,
Sürdü atını,
Zamanın bahçesinde,
"Uyurken kendisinde"
Rüyada goncagül,
"Firdevs'i" gördü...
Sıyrıldı benliğinden secdeye vardı
Kendini aradı buldu o adam!