BENİM YILDIZ ANNEM
Bir gün olsun sekmedi
Karanlık aydınlığı
Gece de gündüzü
Kovalayıp durdu senelerce
Zaman,
Bir gün olsun, durmadı yerinde
Geçti… Geçti… Sürekli akarak
Biraz önceydi şimdi dediğim zaman
Ama ne yazık ki o da geçti
Yine hava karardı
Bir önceki gün gibi
Kapkara bir tül perde sanki
Mis gibi kokan kahvem elimde
Dayamışım başımı
Geçmişin penceresine
Yıldızlar oyundan evine dönen
Çocuklar gibi parlamaya başladı
Ben ise evladını pencereden gözleyen bir anne
Fakat şimdi roller değişti
Yıldızların her biri bir anne
Benimse oturan çocukluğum
Camın gerisinde
Kavuşma vakti bir günü aşmazdı
Her defasında aynı heyecandı
Yüzümde mutlu bir gülümseme
O benim çocuksu selamımdı
Bu hâli çok defa yaşamıştım oysa
En samimi olanları
Kalsa da çocukluğumda
Tebessüm ederek bu kaçıncı
“Merhaba” deyişimdi yıldızlara
Uzun seneler önceymiş
Bir gece vaktiymiş
Neye baktığımı bilmeden
Dalmış gitmişim gökyüzüne
Henüz aklımın yeni erdiği yaşlar
Sormuşum halama
“Benim annem, nerde?”
Halam bu soruyu soracağımı
Biliyormuş zaten günün birinde
Ama dediğine göre
O gece hazırlıksız yakalanmış
Ne diyeceğini şaşırmış
Pencereden bakmış gökyüzüne
Yıldızlar yetişmiş imdadına
“Senin annen, bir yıldız oldu,” deyivermiş
Bir yıldızlara bakmışım
Birde şaşkınca halama
“Yaşasın! Benim annem bir yıldız”
Neşeyle zıplamışım havalara
O günden sonra gündüzleri atlatıp
İple çektim geceyi
En parlak yıldız aldı annemin yerini
Annem küçücüktü uzakta parlayan
Günde birkaç saat görünen kaybolunca yüreğimi dağlayan
En güzel yüzlerden birini verdim
yaşadıklarımı biriktirdim avuçlarıma
Üfledim her gece şefkatinden mahrum kaldığım anneme
Annem beni büyütmedi
Ben annemi büyüttüm hayalimde
Çok isterdim yanında olmayı
Dizlerine başımı koyup
Bana masal okumasını
Dinlerken uykuya dalmayı
İnsana dilediğini veren sihirli lambaları anlatmasını
Yıldızım lambadan da parlaktı
Hayal ederdim
Rapunzel gibi saçını sarkıtmasını
Tırmanırdım o zaman yıldızıma
Kıvrılırdım sıcak kucağına
Masallarda ki gibi
Fasulye tohumu dikerdim bahçeye
Aşıverirdim bulutları bile bırakarak geride
Elimde boş kahve fincanıyla
Az değil dalmışım anılara
En samimi olanları kalsa da çocukluğumda
Tebessüm ederek bu kaçıncı;
“Merhaba” deyişimdi sabaha.
***
TRUVA YAYIN GRUBU YOUTUBE KANALIMIZA ABONE OLMAYI UNUTMAYIN...
Logoya tıklayıp Youtube kanalımızı ziyaret edebilir, abone olabilirsiniz.
Editör: Seher Uslu
