BENİM ANNEM
Ama benim annem,
Hiçbir şairin dizelerine sığmayacak.
Çünkü harfler intihar eder onun bakışları karşısında....
Ama benim annem,
Hiçbir kutsal kitabın satırlarında
Dolanmayacak.
Çünkü bütün Tanrılar
Eğilir kalbinin otağında…
Ama benim annem,
Hiçbir gönle değmeyecek.
Hiçbir yoldan geçmeyecek dikenlerin kendini kanattığı,
Taşların toz zerresine bulanıp,
Çamur çamur yedi kat yerin dibine aktığı
Bir zaman diliminde kalbi duracak.
Çünkü ruhlar aleminde,
Ölülerin dahi kıskandığı
Zümrüdüanka kuşu kanatlarında…
Ama benim annem,
Hiçbir gülizarın şebnemi olmayacak,
Aşkın sıratında lime lime doğranıp,
Saçlarının her telinde bülbülleri ağlatacak.
Çünkü leylaklar çöllerde intihar melodisini söylerken arşı taşıyacak...
Benim annem,
Hiçbir zamanda,
Mekânda,
Asırda, kıyamet tufanında,
Çığlık çığlığa ölüler ram olurken gelinlik kızlara,
Ve Tengri, ruhundan ruh üfleyip
Dokununca yürek devletindeki
Tüm siyahları ayaklarının altına alacak.
Çünkü onun yağmur yağmur ömrüne yağan Yağmur’u var.
Çünkü onun yağmur yağmur gönlüne bastırdığı Lina’sı var.
Çünkü onun yağmur yağmur kıyamadığı sızısı var...
Çünkü….
