BEN HİÇ RESSAM OLMADIM
Biliyor musun
resim yapmadığım da doğrudur
nedenini bilmiyorum,
bilinmezliğim olmuşsun sanki
karşı koyamıyorum
seni çizmek arzusunun huzursuzluğuyla kolkolayım
huzursuzum, ne kadar içsem de sevdalarından
susuzum da sana susuzum
bilmediğim bir zamandan beri
zaman kavramına hükmediyorsun
yanağın da gülüşler dudaklarında tılsımlı kelam
tuvalin tam karşımda, renkler hovardamı hovarda,
boyasızım sevgilim boyasızım
suretin düşüyor gözlerime
gözlerimi yumduğum da oracıkta beliriyorsun
yastığımın altına elimi uzattığımda
sanki elin orada ve tutuyorsun
tutuşturduğun ateşi avuçlarıma alıyorum
seve seve ve isteyerek
üstelik bu yanmak mı kanmak mı sana doymak mı kana kana
bilmiyorum
ilk defa teslim oluyorum bir gerçeğe bile isteye
seni karanlığa çizmek istiyorum
saçlarını düşledim durdum dün gece
herbir telini ayrı resmetmeliyim dedim
uykulara direnirken sarhoşluğum,
sarhoşluğum dedimse içmişliğimde yoktur
bir damla şarap
diyorum ya saçların
çok güzel kokuyor olmalı
bir portre üzerine değil, yapamam bunu kıyamam
saçlarına bulansın yüzüm ve mühr olsun kokusu bir ömür
saçlarını yüzüme çizeyim istiyorum huzursuzluk içinde
tenin diyorum
tenine bedel bir madde var mıdır
nereye giydirebilirim cevabı olmayan sorular
sessiz şafaklar sana yar mıdır
bir çiğ damlası olsam diyorum
aksam yanaklarından çıplak ayaklarına kadar
safirleri işlesem aşık ola ola
senin kadar mıdır
sorularımın huzursuzluğu oluyorsun
hükmediyorsun sabahlarıma
seni güneşe çizmek istiyorum
cahil ressamlığımla
ben hiç resim yapmadım ve seni çiziyorum gözlerimi yumar yummaz
dokunup her yerine ince ince
nakşediyorum gökyüzüne
bir maddeyi denk tutamıyorum da suretine
sanki deniz sana dalgalanıyor
sanki kırların orta yerinde sen varsın ve doğa resmini çiziyor bahar gelirken
