BAZEN
Bazen bir hüzün kaplar içini,
Efkârlar sarar yüreğini,
Kendini boşluklarda bulursun,
Dertlerin çıkmaz sokaklarında kaybolursun,
Umutların poyrazlara savrulur,
Aldığın nefesin yorulur.
Bazen bir ışık beklersin,
Yıldızları sönmüş gecelerde.
Hayallerin üşür, buz tutmuş hücrelerde,
Kabuslar ipotek koyar düşlerine,
Çaresizliğe doğar sabahların
Ve umutlarının son kırıntılarıyla;
Ruhunu ararsın kendi içinde.
Bazen tükenişinin romanını yazarsın,
Hayatının solgun sayfalarına.
Çaresizliğinin resmini çizersin,
Geçmişinin kırık aynalarına.
Korkuyla bakarsın görünmeyen yarınlarına
Ve bazen özlem duyarsın;
Mutlu bir insan gibi yaşamaya,
Sadece kendin olmaya.
Bazen sevmek, sevilmek istersin,
İstersin ki; gönlüne dolsun
En güzeli sevgilerin,
Huzur bulsun öksüz yüreğin,
Ama beceremezsin.
Hep boynu bükük kalır kalbin,
Baharların, hazanlara devrilir,
Açmaz gönül bahçende çiçeklerin.
Gülmeyi unuturken gözlerin,
Bir kez daha hayata yenilirsin.
Editör: Suna Türkmen Güngör
