ŞİİR
Giriş Tarihi : 17-01-2025 19:01   Güncelleme : 18-01-2025 21:24

Annem Aç Pencereni / Gülhan Gürbüz

Gülhan Gürbüz -ANNEM AÇ PENCERENİ 

Annem Aç Pencereni / Gülhan Gürbüz

ANNEM AÇ PENCERENİ

Solgun resimlerdeki solgun yüzün gibi, 
Renkleri solunca sevinçlerin, 
Çok uzaklardan, 
Yaralı ve yorgun bir kuş uçuruyorum koynuna. 
Annem, aç pencereni!

Bir varmış bir yokmuşla başlayan masallar gibi, 
Ellerimin arasından kayıp gitmiş zaman.
Başa sarmaz olmuş mutluluk oyunum. 
Bilmiyorum kaçıncı perdesindeyiz ömrün
Ve ne zaman bitecek ömür sahnesindeki rolüm.

Sanki hüzün kokan bir buluta sevdalı gözlerim. 
Aynalarda çok erken soldu gülüşlerim. 
Kahkahalar, bir çığlık yüreğimden kopan. 
Yalan söylüyor o gülen fotoğraflar, 
Ben hiç iyi değilim. 
Usul bir şefkatle,
Saçlarımda dolaşsa yetecek ellerin. 
Annem, aç pencereni!

Hani, gönülden gönüle bir yol vardı ya, 
Ben o yollarda çok yoruldum, anne. 
Kalemimden değil, 
Yüreğimden dökülse de her bir hece, 
Ulaşmıyor kimselere. 
Sözcükler yorgun, gönül yorgun, ben yorgunum. 
Öyle zormuş ki yaşamın imlası, 
Dizgi tutmaz olmuş asılı kalmış umutlarım, 
Tek bir satır arası kadar. 
Annem, aç pencereni!

Her gelen bir çizik atıp gitmiş, 
Karalama kağıdına dönmüş yüreğim. 
Yama tutmaz olmuş sevinçlerim. 
Bir masal anlat yine yüreğinden kopan. 
Gözlerindeki usul şefkati özledim. 
Annem, aç pencereni! 
                       

Truva Edebiyat Dergisi Truva Edebiyat Dergisi