AKREP’İN ÖLÜMÜ
Sislerin ardından
Kurşun damlaları
Akmakta yorgun geceye
Dinlenik ak pamuklu
Kanatsız uçmak bu işte
Zehrini boşaltmış durmadan
Geçiyor bir bilinmezden geriye
Fışkırmış dehlizler sinsi sansar
Taşmış çıkmış dışındaki nemine
Gezdirmiş mahmur gözlerini
Delinmiş ıslak bedeninde
Fırtına gecikti yine yalnızım
Akordu bozulmuş detone ruhumun
Gizli kapaklı zor bilmece çok kor
Dinmez hüzün basılmaz yaram
Farkında gark olduğum ıztırap
Gene de bilirim o hep tuz basacak
Ahşap gönüllerin figan kaldırımlarında
Bilir misin hayal ucunda yatan girdabı
Ayaklarının ucuna basa basa haykırıp
Koynunda son kinini kusan hep ölümdür
Yitirmesen de son nefesinde kumral hayallerini
Bitirmesen de kör kıyıda safralı sağır ümitlerini
Kahkahasına engel değildir bu yakışıklı sonsuzun
Sonunda “Elveda”ya ilk Merhaba” diyen
Hep ölümdür