AİT HİSSETMEK ve KÖK SALMAK
Yaşadığımız sürece doğduğumuz yer ayrı, doyduğumuz yer ayrı olabiliyor.
İnsan ne kadar yaşam şartlarına uymasa da hep doğduğu yerde kalıyor aklı.
Her an zihninde bir düşünce beliriyor "orada ne var ne yok, değişti mi çok, gül ağacım kurudu mu? Taş evim hala ayakta mı,"
buna benzer bir sürü düşünce.
Özlem insanı ansızın yakalayıveriyor.
İnsan yalansa da, yıllar geçse de doğduğu yer hep aynı kalsın istiyor, gidince bıraktığı gibi bulmak istiyor.
Dünya ve içindeki her şey hızla değişirken, bu mümkün değil.
Hayat şartları son dönemde ait hissetmeye olanak vermemekte.
Bunu sorgulamak için zaman gerek.
Hayat:
"sorgulama - çabala, sorgulama - kabullenişe geç.
Sorgulama çalış, sorma aradığın cevap çok da önemli değil," dercesine, her gün önümüze bir sürü görev yığmakta.
Kök salsak da biz bizdeki kök salma anlayışı ya da felsefesi çok farklı.
Tam olarak ait hissetmek, kök salmak neydi?
Cevabı- eskilere bakmalı belki.
Her şeye çare bulan, bulunduğu yerde huzur bulup mutlu olan yine onlarmış çünkü.
Günümüzde herkes göçebe gibi, belki RUHUMUZ GÖÇEBE.!
Kim bilir?
Belki birbirimizi anlamaktan aciz oluşumuz bize böyle düşündürüyor.
Bazen sadece değişiklik olsun diye, oradan oraya gidiyoruz. Kendimizce monotonluğa çare arar gibi, oysa ki ruhunu keşfeden ve anlayan kişi buna gerek duymaz.
En zorunu yaşamak bize nasip olmuş.
Bir yandan iyi bir yandan kötü.
Her daim yeni yerler keşfetmek ve alışamamak, yok burası da uygun değil kök salamam diyememek.
Hadi biraz daha sabır, hadi şu da olsun, bu da olsun derken...
Beklerken sonunda kendimize yabancı olmak.
Belki biraz durup düşünmek gerek, zamanı durdurup, nereden geldim nereye gidiyorum diye sormak.
Her daim bir umut vardır.
