ZORMUŞ ÖĞRENDİM
Sükunetim hüznü bırakıp kaçtı
Aklım karışınca duyguyu saçtı
Gönlümde tutunan heceler taştı
Sensizlik çekilmez zormuş öğrendim
Işıklar sönünce özlemin artar
Hasretlik yüreğe binbir dert katar
Hazan ciğerime ok gibi batar
Sensizlik çekilmez zormuş öğrendim
Uzak bir limana ruhum çakılır
İçimde sığ sular birden çekilir
Bilmem girdabından nasıl çıkılır
Sensizlik çekilmez zormuş öğrendim
Felsefe yapmanın zamanı geçti
Felek şaşırdı da beni mi seçti
Yokluğun kalbimi derinden deşti
Sensizlik çekilmez zormuş öğrendim
Neşesi kalmadı baharın yazın
Türküler efkarlı telinde sazın
Garibim, mezarım derinden kazın
Sensizlik çekilmez zormuş öğrendim
Kırılsa devranın çürümüş çarkı
Çevrilse sevdaya çağlasa arkı
Yok mu ki hasretin eviynen barkı
Sensizlik çekilmez zormuş öğrendim
Kalmadı içimin heves neşesi
Huzurumu çalan aşkın çilesi
Hayatın vurduğu kader sillesi
Sensizlik çekilmez zormuş öğrendim
Ömür dedikleri gelip geçiyor
Hüsranım dinmezken merhem seçiyor
Azrail pusuda kefen biçiyor
Sensizlik çekilmez zormuş öğrendim
Kaç defa zemheri gördü bu yürek
Senden vefalıydı kazmayla kürek
Kavuşmamız için ölmem mi gerek
Sensizlik çekilmez zormuş öğrendim
