YİNE UZAKLARDAYIM
Bir yaz akşamı…
Ufkun tutuşan kızıllığındayım.
Yine uzaklardayım…
Yavaş yavaş sessizleşirken şehir,
Yine seni düşünüyorum…
Yıkmaya çalışarak uzaklık duvarlarını…
Hayal etmeye çalışıyorum hâllerini…
Özlüyorum, merak ediyorum gözlerini,
Nasıl bakıyorsun, nereye bakıyorsun…
Sonra… güleç mi yüzün,
Yoksa hüzün mü dolu bakışların,
Üzgün mü, kederli misin,
Yoksa mutlu, neşeli misin..?
Beni özlüyor musun dalıp dalıp uzaklara…
Düşer miyim sık sık aklına…
Planlar yapar mısın geleceğimiz üstüne…
Yoksa benim gibi isyanda mısın zaman zaman?
Nerede bizim özgürlüğümüz..!
Nerede kendimize ait hayatımız…
Sen o kentte yaşamaya mahkûm,
Ben bu şehirde, uzaklara sürgün…
Kim bilir, belki ileride bir gün,
Yol açılır mı dağların üstünden…
Birleşir mi bizim için iki şehrin arası…
Ağarır mı günün, sevdanın karası bir gün…
Ey yüreğimin yarısı!..
Yoksa hiç mi kapanmayacak bu özlem yarası…
Düşünmek yetmiyor, yetmiyor işte!
Al dertlerini gönlüm, karış geceye…
Hangi yolu denesen, çözüm yok bilmeceye…
Ben hep aramızdaki dağlara türkü,
Senin de yollarda sevdamızın şiirleri…
Belli ki bir gün, hasret bitirecek bu ömrü…
Yattığımız mezarların da kentleri ayrı,
Yolun sen bir ucu, ben öbür ucu,
Hiç bilinmeyecek nerede, kimde bu cezanın suçu?
