YİNE EKSİK
Hep bir 'tarafım eksik bilirdim!
Ben hepten eksiğim yarımım o kadar ki, sanki dünyadan silinmiş suretim!
Ne yana dönsem, yokluklara dokunuyor
yüreğim, ellerim.
Yüreğimin yangınından hissediyorum yoklarımı…
Ufuklara bakmak istiyorum ufuklar kararıyor.
Güneşe bakmak isterken güneş gün ortası sanki batıp kayboluyor.
“Bu nasıl yarımım” diyorum, yaralanıyorum!
Hayat işte bir gölge oyunu gibi aydınlık görünüyor, sanırsın yine karanlik.
Kim bilir belki bir palyaçoyum kendimi avutan.
Insanlara bakmıyorum, “yaşamak güzel” diyorum,
Kendime dönünce her şeyden, kendimden vazgeçiyorum.
Hep yarım saatler gibi, takvimler gibi yarım kalmış hayatlar gibiyim işte!..
Editör: Dilek Tuna Memişoğlu
