UNUTTUK
Yatay mimariden dikey mimariye geçtik, komşuluğu unuttuk.
Ulaşım araçları çoğaldıkça tembelleştik, kısa mesafelerde bile yürümeyi unutttuk.
Kitle iletişim araçları çoğaldıkça, kitap okumayı, olayları derinliğine araştırıp sorgulamayı, analiz ve sentez yapmayı unuttuk.
Akıllı telefonlarla mesajlaşırken sohbet etmeyi, beden dilinin verdiği mesajları unuttuk.
Büyük şehirlerin trafik keşmekeşinden,
stresinden doğal yaşamayı unuttuk.
Hazır gıdalarla beslenmekten, doğal ve organik besinleri giderek unuttuk, dengeli beslenemez olduk.
Çeşit çeşit parfümler çıkalı, doğal çiçek kokularını unuttuk.
Klimalarla serinlerken, ağaç gölgelerinde serinlemeyi unuttuk.
Kredi kartları çıktığından beri, nakit paranın değerini unuttuk.
Hastalıklar, ilaçlar çoğaldı, bağışıklık sistemimizi güçlendirerek hastalıklardan korunmayı unuttuk.
“Ben", "sen"," o" derken “biz” demeyi, birlikte yaşama kültürünü, sevgi, saygı ve dayanışmayı unuttuk.
Modern yaşamın, haz ve hıza odaklı materyalist felsefesi yüzünden, mana aleminin güzelliklerini, etik ve ahlaki değerleri, şefkat, merhamet, zerafet, nezaket gibi değerleri unuttuk.
Amansız rekabet yüzünden hayatı yarış atları gibi yaşayan, kazanmak için her yolu mübah gören, birbirini yoldaş değil, rakip gören anlayışa düştükçe, biz bilinciyle yaşamayı ve uzlaşma kültürünü unuttuk.
Geçmişe takılı kalıp geleceğe odaklanmaktan, anda yaşamayı unuttuk.
Sorunlara takılıp hayıflanmaktan, çözüm odaklı düşünmeyi unuttuk.
Sahip olamadıklarııza üzülürken sahip olduklarımıza şükretmeyi unuttuk.
Emperyalizmin parçala-böl-yönet tuzağına düştükçe, çıkar gruplarına bölünüp didişirken sömürgenlerin ekmeğine yağ sürdüğümüzü unuttuk.
Birbirimize yara açmaktan, yar olmayı unuttuk.
Ucu bize dokunmayan, şiddet, baskı eylemlerini kanıksamaktan, bir gün aynı eylemlerin bize de yönelebileceğini düşünmeyi, idrak etmeyi unuttuk.
Sosyal yaşamda gerekli olan, ar, edep, haya duygularını, adalet, hak, hukuk kavramlarını aşındırdıkça, vicdandan uzaklaştıkça, insanca yaşamayı, adam gibi adam olmayı unuttuk.
