TESBİH
Her yiğit elinde yürürken sallardı tesbihi
Kimi besmele ile kimi sabır şükür ile
Yüreğine defalarca etse de her tembihi
Bu kalleş zamanda bilmezdi öyle hile
Atadan deden kalan babadan olan miras
İpe dizilmiş rengârenk boncukla işlemeli
Bazı yâr diye bazı can diye taşırken ihtiras
Her boncuğu gönlü yakar taşı ile süslemeli
Bizde de vardı öyle bir tane tesbihi ile gezen
Adamın hası olup her niyeti hemen sezen
Anam derdi aman oğlum beni merakta bırakma
Bu âlemde hep vardır iyi olanı nedense ezen
Gülümsedi ağabeyim merak etme anam deyip
Çıktı evden o gün elinde o siyah tesbih ile.
Gecenin bir saatinde anons verdi evdeki teyip
Altı kurşunla düşmemiş elindeki tesbih bile
Çıplak ayakla koştuk koştukça bu yürek yandı
Kanlı gömleğine sarılıp anam hep yaşıyor sandı
Elini tuttukça avucunu öpmek istedikçe anam
Tesbihi bırakmadıkça ağabeyimin eli hep kandı
Feryat figanla dökülünce o tesbih taneleri
Bir bir yere yürekten koptu can hep aktı kan
Her baktığımda hatırlatır ağıt yakan sahneleri
Duvarda asılı tesbih her şeyi unutmuşken tam
Kimine racon kestirir kimine acı estirir TESBİH.
