SU
Toprak nere meyil verirse
su o yana akar.
Toprak suyuna teslimse,
su toprağıyla akar.
Hevesi, sevdası su ise toprağın
kâh tutar sinesinde suyu;
bahçe olur, tarla olur, tav olur.
Kâh suyla bir olur;
Dere olur, çay olur, sel olur.
Deltalarda durulur,
yeni yeni yurt olur.
Bulut toprağa düşerse rahmet,
Toprak suyuna ererse bereket,
Toprak-su birse
her yer memleket.
Toprak suyumdur derse;
bent olur, kucak olur;
İlker ilker göl eder.
Yahut, neme lazımdadır; seyipler salar, yol eder.
Toprak meyl etmişse suya
Harran’dır, Çukurova’dır,
Bekler, bekler...
Hasretine mehil yoktur;
Gelenin gelmekte olduğunu bilir.
Bulut sevda yüklüdür zaten,
durmak zul olur.
Aşktır bindiği rüzgâr, toprağına vardığında;
sevinç gürlet, sevda dökülür.
"Su akar yolun bulur" derler ya!
Öyle değil o hava.
Bekler bir toprak varsa, yol bulmak kolay suya.
Yoksa!
Serseri dolanır bir süre;
biraz orda biraz burda.
Sonrası buhar, sonu hava.
Toprak suyunu bulduğunda her şeydir.
Ne düşlersen o olur.
Kendi bulutunda ıslanmadıysa;
ya vıcık vıcık çamurdur,
balçıktır, bataktır;
ya kurumuş, kuraktır, çoraktır.
Yozar, tozar, hiç bir şeydir.
Sahraya dönmüşse toprak,
Su hiç bir şeydir,
Beyhude yağar.
Toprak; taş kesmiş, kaya olmuşsa
Bulut inse neye yarar;
Su, sel sel aksa ne eder.
