SÖĞÜT DALINDA BİR HİLAL
Gün geceye kavuşmuş, bizim söğüt de takmış dallarına gökteki hilali.
Koca gövdesini okşayan rüzgar, ara ara yapraklarını da savuruyor önündeki göle doğru. İnce dallı bileklerinden hilal sallıyor ışığını. Bazen yeşil, ara ara da sarı katıyor maviye.
Ben elimdeki kağıttan gemileri yüzdürüyorum, o yorgun yapraklarını. Her yaprak döktüğünde biri gözyaşı döküyor sanki, belki biri daha ağlıyor, bir can daha yitip gidiyor. Hilal ise izliyor öylece dallardan sarkıp.
Koca yeşillikte sadece bizim söğüt. İzin verse çimlerde yüzlerce çocuk gülüşür de bir o kadar kıskanç ve mağrur. Kimseyi istemiyor sanki çevresinde. Bir o bir de bir türlü bırakmadığı hilal resmediyor geceyi.
Ben ise gölde kağıttan gemileri yüzdürüyorum.
