ŞİKAYET
Sevgili Allah'ım! Senin yarattığın bu güzelim dünyayı ne hale getirdiler?
Biliyorum insanların özünü güzel yarattın, “nefs“ denen şeytana uymasalar, aradıkları cenneti bu dünyada bulacaklar.
Bir bilseler, sen ne veriyorsan “güzel” verirsin, yarattığın insanlara layık bir şekilde.
Nefs şeytanının peşinde koşarken bir çoğu insanlığını yitirdi. Herkes kendi cahilliğine kurban olurken, kendinden başka herkesi suçluyorlar.
Ve biz çocuklar da, o insanların cahilliklerinden payımıza düşeni alıyoruz, istemesek de.
Büyüklerimiz insanlıklı, hoşgörülü, vicdanlı olsalar; biz çocuklar daha güvenli, mutlu, pozitif olur ve hayallerimizin peşinden koşabiliriz.
Ama nafile! Uydukları nefs şeytanı yüzünden, yarattığın bu güzel dünyayı keşfedemeden yetim ve öksüz bırakıyorlar; zalimlik çamurlarını üzerimize sıçratıyorlar, sakat bırakıyorlar, öldürüyorlar.
Bazı devletler, kendi refahı için bir başka devlete zarar veriyor, kendi “mandası” altına alıyor.
Bazı ülkelerin büyükleri, kendi ülkesine ve insanına zarar veriyor.
Allah'ım! Biz çocuklar bunları fark ediyoruz da, büyüklerimiz nasıl fark edemiyor? Nefs denen şeytan büyüklerimizin gözlerini, vicdanlarını mı bağlıyor?
Ülkesinin bütün değerlerini yitirecek kadar körleşiyorlar mı?
Allah'ım! Masum insanların hürriyeti, yaşama hakları kalmadı, yalnız sen yardım edebilirsin.
Senin peygamberler toprağında bir vahşet yaşanıyor. Kadınlar, çocuklar hayatını kaybediyor; buna mukabil insanoğlu, özünü ve insanlığını kaybediyor.
Allah'ım! Ölmeyip kalanlar da her şeyini, umutlarını kaybediyorlar.
Allah'ım! İnsanlar umutlarımı, hayallerimi, yuvamı çaldılar; tek çare sensin Allah'ım.
