SANAL SEVDA
Bir fırtına esti, geçti yüreğimden,
Sanki bir aşk yağmurunun sağanağıydı,
Kapıldım gönüllü, özlediğim bir sevgi seliydi,
Anladım ki coşan duygularımın son oyunuydu.
Özlenen ben değildim, kimliksiz bir sevgiliydi,
Uzaktaki bir sevgiliye akan duyguların şiiriydi…
Bir an sevildiğimin vehmine kapılıp coşuverdim,
Kalbime uzanan kış güneşini bahar müjdesi sandım.
Sunulan kadehlere aşk şarabıdır deyip sarıldım,
Kendi yarattığım vehmin sarhoşluğunda kaldım,
Kendimden geçip işte benim sevdam diye sarıldım,
Vah ki ne vah! Ne yazık ki ben yine yanıldım…
Yitik sevdaların yüreğime vurmuş gölgesiydi bu,
Kış bahçeme dadanmış, yitiğini arayan yabancıydı bu.
Yüreğinden, dilinden akan nağmeler gönlümü çeldi,
Kırgın yüreğime dökülen dizeler, hayat iksiri gibiydi,
Umuda düşüp aldanan yüreğimin bu son darbesiydi,
En zoru, bu yanlıştan kurtulup geri dönmesiydi…
