ÖZGÜRLEŞEN RUHLAR
Uyanmak aydınlığadır; gerçekler apaçık ortada görünsün diye.
Gözlerini kapadığında senin gerçeklerin değişiyor mu?
Karanlık uykulara yattığında da, hayatın gerçeği değişmiyor. Her şeyi net görmezsen kendi ahiretini yıktığın gibi, başkalarının da dünyasını yıkmış olursun.
Sen düşünürsün bu dünyanı, mahşer gününden habersiz. Nefs sana o kadar kalın duvarlar örmüş ki, bir penceren yok, ışıksız yol almak gibi.
Gerçeklerden uzak öyle güçlü hissedersin ki kendini, binlerce cana kıyabilirsin gözyaşlarına bakmadan. Çünkü bakmazsın, görmezsin; o kalın duvarlarının ardından hiç bir gerçeği fark edemezsin.
Düşünmez misin ahireti, cehenne mi?
Bu düzen böyle gitmez, sen de bir gün çekersin cezanı. Öldürdüğün masum çocukların gözlerine baksan, yaptığın haksızlığı gördüğün gibi hiçliğini de görürsün.
Bir ışık yak kendine, hapsolmuş ruhunu özgür bırak.
Sen adaleti önce bu dünyada dağıt, ahiretinde sana da adaletli davranılsın.
Terazinin kefesi hiç bir tarafa ağır basmazsa, yürürsün o zaman kendi cennetine. Işıl ışıl bir dünyada, küllerinden yeniden doğarsın. O zaman yaşamayı, yaşatmayı sen de anlarsın.
