ORUÇ BİZİ TUTMASIN
Orucun manevi huzuruyla halleşmek hislerimize duygularımıza yön vermek belki kendimizde beğenmediğimiz yönlerimizi törpüleme günleridir Ramazan-ı Şerif...
Körü körüne aç kalmak değil, sabrın, nezaketin yardımlaşmanın ve şükrün tezahür etmesidir.
Bugünümüz çoktan anı oldu, yarınımız meçhullerde. Hep bir ağızdan; "Nerede o eski ramazanlar?”demeden önce, anda yaşıyor muyuz tat lezzet alıyor muyuz?
Fakir muhtaç kişilerin onuruyla oynamadan bir nebzede olsa paylaşabiliyor muyuz? Bunlara bakmak lazım...
Allah'ın Rezzak isminin farkında mıyız?
Sadece maddi rızık değildir bizleri ayakda tutan
Örneğin; beş duyumuzla var olmak bir nimettir.
Yaşama sevinci bir niymettir. Midemiz aç, önümüzde bir kaç çeşit yemek varken Allah'a verdiğimiz sözü tutup, nefsimize gem vurabilmek bir nimettir. Son dakikayı beklerken ezanı heyecanla duymak ve bir yudum suyu abı hayat gibi yudumlamak birer nimettir. Namaz vaktinde Allah'ın huzuruna çıkmak ise, en güzel lütuftur.
İftardan sonra yiyip içmek bir nimettir. Buna keza hastane köşelerinde diyalize giren hastanın duygularını empati yapabilsek, çok şeyi anlayabiliriz.
Örneğin, ben iftardan sonra kendime bir Türk kahvesi yapıp köşeme çekilip diyorum ki;
"Allah'ım şükürler olsun bu lezzeti bana layık gördüğün için."
Evet, sizler de duygularınızı paylaşabilirsiniz dostlarım…
Öyle ya! "Bir kahvenin kırk yıl hatırı vardır." derler.
Nice kırk yıllarımız olsun…
Bedenimize sağlık ve afiyet dolsun dileklerimle.
