HAKAN CUCUNEL: ÖMER SEYFETTİN'DEN ÜMİT POLAT' A ÖYKÜ SERÜVENİM
Ben, öykü türünü Ömer Seyfettin ile sevmiştim. Kısa öykünün bana göre tartışmasız en önemli ismidir. Yazıldıkları zamandan bu yana yüz yılı aşan bir zaman aralığı geçmesine karşın, yazdığı öyküler etkilerinden ve değerinden bir şey kaybetmemiştir. Onun Forsa’sı, Başını Vermeyen Şehit’i okuyan kimi sarsmamıştır?
Tür olarak belki de edebiyatın en zoru kabul edilen öyküyü kurmak, dil kurgulamak, ona bir atmosfer yaratmak, kişileri konumlandırmak zaten zordur. Ama bütün bu işleri bir de kısa öyküde yapmak galiba her yazarın başarabildiği bir iş değildir. sayılan ögelerden genelde biri tamamlansa bile diğerleri ihmal edilmek sonucu oluşur. Kısa öykü gerçek anlamda dil ve kurgu ustalığıdır.
Değerli meslektaşım –kendisi de bir edebiyat öğretmeni- Ümit Polat, bütün bu ögeleri büyük bir özenle kurmuş ve bence son derece başarılı öyküleri okuruna sunmuş. Okuduğum ilk kitabını severek, ilgiyle bazılarını ise imrenerek okudum.
Her öykü severin kendine özel beklentisi vardır öyküden. Yazar, aslında kendi okurunu bir ölçüde biçimlendirir. Ya da söylenegeldiği gibi kendi okurunu yaratır. Bu “okur” yaratıldıysa artık “eleştirmen” de yazarın öyküsüne karşı daha hoşgörülü daha anlayışlı yaklaşır. Ümit Polat, kendi okurunu eğitip, biçimlendirecek kadar başarılı bir yazar. Öyküleri okurken kurduğu dünyayı, o dünyanın insanlarını seviyorsunuz. Onların yanında oluyorsunuz. Öykü kişilerini anlıyor ve onlarla bakıyorsunuz dünyaya.
Her öykü sever gibi ayrı ve özel bir öykünüz oluyor. Ben “Ketum”u okurken özel öykümü seçmekte zorlandım. Diğerlerine haksızlık yapacağım korkusuna kapıldım. Ancak kitaptaki “Klişe” ve “Odun” beni diğerlerinden biraz daha fazla yakaladı. En baştan beri beklenmedik sonları içten içe beklerim. Bilirim. Şart değil. Olmasa da olur. Edebiyatçının dünyasına girmiş, dil malzemesi işlenmiş ve incelmiş her metin değerlidir. Ama yine de eski alışkanlıktır beklenmedik sonlar bana daha çok hayatın içindenmiş gibi gelmiştir. Bir saniye sonrasını bilmediğimiz yaşamak süreci de bana öyle gelmiştir.
Bu iki öykü, tam benlik diyebileceğim öykülerdendi. Yazarını tanımak istedim. Madem şimdilik böyle bir imkanım yok bari diğer öykü kitabını alayım dedim.
Dilde lezzet, kurguda başarı, yaşanmışlık gerçekliği arayan her öykü severe çok yakın gelecektir Ketum’daki öyküler.
