NE SENİNLE NE DE SENSİZ
Yine senin dinlediğin o türküleri,
Ve şarkıları dinliyorum sensiz.
Masamda ise sevdiğin o meyler.
Seni tadıyorum adeta yudumlarken,
Avutuyorum işte kendimi kendimce,
Avunuyorum böyle kendi kendime,
Bir abdal misali dolanıyorum hep
Adım adım düşüncelerin içerisinde.
Bir gönlüme bakıyorum, bir hayata,
Sonra da sen geliyorsun aklıma,
Abdalın olmuşum nedensiz senin.
Hayattan soğumakla, ölümün soğukluğu
Arasında gidip geliyorum mekik dokurcasına
Ama ne ölmeyi becerebiliyorum
Ne de yaşamayı sensiz.
Sanki ruhum dolanıyor bedensiz,
Dolanıyor sarhoş olmuşcasına
Ve bu adam artık ne seninle ne de sensiz…