NE OLDUK
Ben ve sen
Göç veren
Şehir gibiydik
Sevda gölgesinde
Birbirimizi
Özler gözlerdik
Sokakların sessizliğinden
Birlikte gelip geçerdik
Ne oldu bize
Kuruyan çınara
Benzedik
Boşa mı direndik
Rüzgârlara
Ne tamamlandı
Köklerimiz
Ne de filizlendik
Viraneydi meskenimiz
Kuruyan yanlarımızdan
Can kırıklarıyla
Bir bir budandık
Aşka dair ne varsa
Cılız nidalarda
Vurulduk yaralandık
Herkes
Bizim gibi değildi
Ne kaldı elimizde
Kimse
Bizden de değildi
Yarım kalmışlığın
Ürkekliğinde
Ayrılığın sancısı
Sarmıştı duygularımızı
Çoktan bitmişti
Konuşulası değildi
Keşkelerden
İbaret cümleler
Dünlerin gölgesinde
Kuşkularla bindik
Sessizliğin son gemisine
Sonsuz acılarda
Bölündü parcalandı
Yüreğimiz
Miadı dolmuş vuslata
İçimizde kalanı
Bölüştük bir çırpıda
Senli benli
Erdik nihayete
Hayat ömür ve ayrılık
Ne kaldı
Bizden başka bize
Şimdi sorsalar
Ziyadesiyle
Dolduk vedalara
Hüzünlendik
Şimdi derdim dertlilerle
Hüzün kâr etmez
Ayrılığa
Gözyaşı dökenlere
Fani olsam ne fayda
Kul Hasan deyin bana
Hak bildiğim yolda
Ben ki bir müberra
