MUTLU OLSUN ÇOCUKLAR
“Dünya, çocuklar mutlu olunca güzel” demiştik ya!
Köyde gezintiye çıktığımızda iki sevimli çocuk çıktı karşıma; biri kız, biri erkek. Kızın ismi Duru, kardeşinin Mustafa Kemal. İsmine vuruldum; zaten, tıpkı Atatürk gibi masmavi gözler.
Duru’nun elinde bir tabakta renkli şekerler var, bir de çiçek resmî çizilmiş kağıt parçası.
“Merhaba, iyi bayramlar” dedim.
“İyi bayramlar” dedi ikisi birden.
“Bunlar nedir? Bu şekerleri satıyor musunuz?“ diye sordum.
“Hayır, ikram ediyoruz” dediler.
“Çok güzelmiş, ben de bir tane alayım” dedim ve alırken bayram harçlığı vermek istedim.
“Hayır!” diye bağırdı ikiside; “Satmıyoruz dedik ama”
“Çok güzelmiş şekerleriniz” dedim.
Duru kulağıma eğilerek; “Kimseye söyleme sakın, biz bu şekerleri açtık, vişne suyuna batırıp kuruttuk, geri sardık” dedi.
O kadar masum, bir o kadar mutlular. “Ben, ikramınızı aldım. Şimdi, adettir bayram harçlığı vereceğim” dedim.
“Peki“ dediler.
Duru, paraları tabağa koydu; “Hemen harcamayalım biriktirelim“ dedi.
Mustafa Kemal; “Cebime koyayım parayı, şekerlerimizi herkes satılık sanır, para verirler ayıp olur.” dediğinde çok duygulandım.
Vedalaşıp uzaklaştılar.
Biraz çocukluğumuza dönsek, biraz o masumiyeti yaşasak; salıverelim içimizdeki çocukları arada.
Çocuklar mutlu olduğunda, güzel olur dünya… Haydi, güzelleştirelim dünyayı!..
Günün en güzel hediyesiydiniz çocuklar. Çok teşekkür ederim.
“Özür dilerim, kimseye söyleme dediniz; duramadım bunu paylaşmam gerekliydi.”
Resimlerini koyamadım, aileyi görüp izin alamadığım için. Dünya tatlısı iki güzel çocuktu. Sadece aldığım şeker var. Hep saklayacağım arada bakmak ve o masumiyeti, temizliği yaşamak için.
Sağlıkta ve iyilikte kalın olur mu?
