KOPSUN KIYAMET
Haykırmak istiyorum artık
Çatmak istiyorum kaderime
Ben bende değilim artık,
Hesap da sorulmaz ki feleğe
İçimde fırtınalar değil
Kıyametler kopuyor sanki.
Her gün ayrı bir kıyamet…
Ölüp ölüp diriliyorum.
Bir gün kıyameti
Bir gün mahşeri yaşıyorum.
Yüreğimdeki volkanlar
Art ardına patlarken
İçim depremlerle sarsılıyor.
Ey o kutsal emri bekleyen,
Yüreğimde mi üflüyorsun ki sur’una
Bir gün kıyameti
Bir gün mahşeri yaşatıyorsun bana.
Sonu gelecekmiş dünyanın,
Hallaç pamuğu gibi savrulacakmış dağlar.
Hadi savrulsun.
Denizler kaynayacak,
Yutacakmış tüm dünyayı.
Hadi kaynasın denizler, okyanuslar
Volkanlar patlayacak,
Yer yerinden oynayacakmış
Oynasın her yerinden.
Toz dumana, duman ateşe karışacakmış
Dünya maviliğini terk edip
Kızıla boyanacakmış.
Hadi karışsın toz dumana, duman da ateşe,
Ve boyansın deryalar kızıla
Dedim ya benim kıyametim
İçimde kopmuş bir kere
Mahşerimi yaşıyorum.
Yüreğimdeki volkanların kızgın ateşinde
Azabı tadıyorum.
Ey sur’u elinde, kulağı emirde olan İsrafil
Yaşadığım ızdırabı , azabı artık sen de bil
Beni benden eden dünya yanımda bikıymet
Hadi,
Hadi,
Hadi kopsun kıyamet.
