KONARGÖÇER DÜŞLERİM
Gecenin kapıları açılıyor gökyüzüne
Yıldızlar paslanmış sözcükleri kovalarken
Bir şarkı süzülüyor penceremden
Gözlerim buğulanmış geceye yoldaş
Bir katre ışık saçıyor kaldırımlara hüznüm
Denizin dalgaları okşarken ruhumu
Saçlarım kısalıyor karanlığa kaybolup
Türeyen sesim çoğalıyor yıldızlara
Şehrin uykusuzluğuna karışıyor kalbim
Düşmeden
Ve ben en çok düşmeden seçiyorum
Yıldızların nemini gözlerime
Bir şehir yürüyorum
Puslu sözlerinden
Şarkılar eliyorum uzayan boşluğuma
Bir eksilip bir çoğalıyorum gökyüzüne
Yüzüme çarpan yıldızlar
Sonra şehrin sularına karışıyor sözlerim
Neden sonra aklıma geldi ki konargöçer düşlerim
Gecenin kapıları kapanırken benliğimden
Yıldızlar kapatıyor birer birer gökyüzü perdelerini
Ben kendimden kaçarken
Karanlık bir şehirden koşarken
Düşmeden geçiyorum sözlerinden