İZİN KALDI
Yaşadığım çaresizlik ne hazin
Garip gönlümü mezara çevirdin
Kınalı parmağımda izin kaldı
Tokat gibi vurur yakar hasretin
Sanki dokunduğun yerden ağlarım
Kör bir kuyu gibi söndü baharım
Kahır çöktü üstümde izin kaldı
Kader kısmet değişmez alın yazım
Yalın kör kılıç gibi sancım acır
Kanadı kırık kuş gibi çırpınır
Senden geriye bir tek izin kaldı
Kirpiklerime hicranla sarılır
Bakmaya doyamadım hallerine
Rüyalara açılan pencerene
Dargın hatıralarda izin kaldı
Yapıştı bırakmaz resimlerine
Kendi kendimle konuşur oldum
Kendi çarmıhımda sızlanır oldum
Açtığın her yaramda izin kaldı
Bildiğin hiç bir yere sığmaz oldum
Çok eski bir deyiş kadar hüzünlü
Çekip vurdular kurşunla bülbülü
Kırık dökük aynamda izin kaldı
Yüreğe düşen kor közde gömülü
Bir ah ile âlemim harap oldu
Bir avuç katranla perişan oldu
Sızı gibi içimde izin kaldı
İçkim sigaram zehir zıkkım oldu
Unutma beni unutma kalbinde
Uğruna aşkı kim yazmış bil de
Şimdi mazimde ayak izin kaldı
Ben unutmam vallahi billahi de
Olmuyor sensiz olmuyor kadınım
Sararıp soldu ardından her yanım
Çay bardağımda dudak izin kaldı
İçmekle sönmüyor ki bu yangınım
Aşk aşk diye çağırırken ellerin
İp geçmez iğne dikmez dileklerin
Hâlen yaşlı mendilde izin kaldı
Mahur şarkıdan bakarken gözlerin
İzin kaldı diyorum izin kaldı
Paslı kirli aşkımda izin kaldı
Feryat figan hafızama kazılı
İlk ve son bakışımda izin kaldı
