İYİYİM BEN ÇOK İYİ
Bak ben erdim yine
Yeni bir yıl sonu
Ölmedim, ölmeyeceğim de
Yaşadın mı diye sorarsanız?..
Yaşamadım da!..
Böyle ölmeden ölmeyi başarırım ben
İyiyim ben çok iyi!..
Bir kar yağışı mucizesi diyelim
Çürütür bu gece tüm duygularımı
Bir ceset hareketsizliği kadar kaskatı
Tüm bedenim
Ölüyüm ben, ölüyüm!..
Saçlarımı kafatasıma yapıştırır ayaz
Yüzüm hasret güneşe, buzdan
Gözlerim kapalı
Haysiyetsiz yaşama
Vicdansız kadından kalan.
Karton kutular siper
Alın altımdan, üstümden merhameti
Ah sevgili dostum!
Üzülme sen, ben ölmem.
Ayaklarım kara emanet ama
Hislerimin kulakları duyuyor ızdırabı
Ah!
Küfretme, sabaha kucak kucağa ereriz
Dostluğumuz biter
Sen parçalara ayrılır
Ben dünyaya kahrederim.
Yukarıda çok yakında
Düşünsel bir aşk
Tırmansam çeşme üzerine
Tırnaklarım yırtılır
Kalbimi bindirsem taş üzerine
Fırlatsam penceresine
Tüm organlarım titrek
Desem üşüyorum
Tut ellerimi sıcacık.
Annem yok
Ve işte beni seven tek kadın
Yaslansam göğsüne
Henüz on sekizinde
Yaradan olgun bir yürek vermiş
Biliyorum
Duysa, görse sarılacak.
Bu elli beşinci sene
Bana ne yahu
Gönlüme acı
Gereksiz kutlama
Her yıl kuru çeşme
Göğün acımasızlığı
Dikişsiz yaralar
Her yıl ölüp dirilmeler.
Sağ tabi şimdi ellerim
Duyuyor kulaklarım
Tutuyor bacaklarım
Görüyor gözlerim
Ya duygularım...
Hayat ağacına asılan
Bir nefret ürünü.
Sen de onlardansın
İstedim ben de olasın
Can olasın
Candan öte olasın
Olmadı, olamadı
Şimdi sen;
Tıpkı bir tren
Yıllarca
Duygularımı ezip giden
Bense paslanmış ray.
Şaşkınlık dimi?
Mucize kalbime verilmiş
Sevgiye dair
Bir ölümün eseriyim ben
Bir bedel var, anne
Çok kötü bu, beter!
Güzel olan ise
Hala yaşıyor
Ve güzel düşünüyor kalbim
Şimdi ben bir ateşim
Ayazlarımı ısıtan
İyiyim ben, çok iyi.
