İSTANBULUN EN ÖZGÜRLERİ
Hadi söyle kim en özgür yaşıyor İstanbulda?
Kim hesapsız kitapsız şehrin her yerinde?
Kim korkusuzca her köşe başında?
Korkusuz kanat çırpmalarım var benim.
Bugün burada uçuyorum, yarın şehrin başka bir noktasında.
Trafik derdi yok, aracımın bakım günü geldi derdi yok.
Hele kira derdim hiç yok.
Biraz hava atayım, şehrin sahibi gibi uçuyorum o yakadan bu yakaya.
İnsanlar sözde özgür ama şehri sil baştan keşfetmeye hiç zamanları yok. Temel ihtiyaçlarını karşılamak, hayatlarını idame ettirmek derdinden neredeyse tüm ömürlerini işe güce hediye edip ardından da "Kader işte!" cümlesinin ardına saklanıp küçülen hayallerine bakakalıyorlar sadece.
Ah İstanbul! Sen benim şehrimsin.
Bir martının gözünden nasıl muhteşem ve ihtişamlı görünüyorsun bir bilsen!
Hele ki Galata kulesinin tepesinden bakınca...
Hem incisin hem de dev gibi büyüyen bir güç.
Kız kulesine konunca ben, kendimi ulaşılmaz sanmam da boşuna değil.
Sınırsız kanat çırpmalarım var benim,
kimseye sormadan, kimseden izin almadan.
Ertesi günün hayalini kurarak uyuyorum.
Şehrin sadece denize kıyısı olan yerlerinde uçmuyorum.
Tüm şehri uçarak keşfediyorum.
Sakin Marmara'dan hırçın Karadeniz'e her bir noktayı yazdım zihnime.
Bir gün sizde ayırın kendinize zaman,
keşfedin İstanbulu bir yakadan öbür yakaya.
Zaman geçiyor, her şey şu an! Ne öncesi ne de sonrası...
Yine de her şeye rağmen her daim bir umut vardır.
Saygılarımla...
