İNSANLIK ABİDESİ
Bembeyaz kar yağmış, uzanmış bekliyor sevenlerini,
Neşeli yürekleri sarıyordu, çocuk çığlıklarıyla,
Zaman geçiyor; heyecanlı, adrenalin yüklü konuklarında,
Şarkı gibi şiir gibi çınlıyor kulaklarda,
Kartpostallık manzara.
Beyaza kan damlar gibi karalar damladı,
Sessiz bir çığlıktı kopan yüreklerde,
İhmal diyorlar, bu kadar büyük ihmal olmamalı,
Karşılığında yitirilen cansa, dikkatsizliğe fırsat vermemeli.
Yalnız yas çözmez bu kara lekeyi,
Gözler artık kurudu, yürekler yaralı,
“Sağlam kafa sağlam vücuda gerekli”
Der atalarımız, illa ki spor yapmalı.
Yitirilen canlar var, “sağır sultan duydu”
“Tetkikler yapılsın, hal çaresi ne?” diye soranlar var,
İhmallere para karşılığı göz yumulmamalı,
Birgün giden can senin de olabilir.
Karun gibi olsan ne fayda,
Vicdanının yerinde bir kör kuyu varsa,
Kimseyi görmez, kimseyi duymazsan,
“İnsanlık abidesiyim” derken,
Neden insanlığını para karşılığı satarsın?