İNSAN NASIL OLUNUR ACABA?
Yaşadığımız sürece bir şeyler canımızı sıkacak, sıkıldıkça birilerine kızacağız ve sıkıntıyı ikiye katlayarak kurtulmak yerine boğulmayı kendimize lâyık göreceğiz.
Tamam kızdık! Bağırdık ya çocuklardan çıkardık acısını ya eşimizden ya da eşyamızdan, verdiğimiz bu zarardan tatmin oldu mu yüreğimiz? “Oh ne güzel yaptım içim rahatladı” diyebilir miyiz?
Ruh halimin dengeyi şaşırdığı asabiyet durumunda iken çıktım dışarı bir parkta nefesleneyim, diye. Etrafıma bakındıkça kendi iç dünyamdan uzaklaşmaya başladım, yüzlerce insan bir sağa bir sola gidişleri kargaşa gibi geldi gözüme. Yanıma tüyleri kirlenmiş bir kedi geldi ayak ucuma oturdu yüzüme bakıyor ben de ona. 'Hayvan mı olmak yoksa insan mı olmak daha güzel' diye de düşündüm. Geçim dertleri yok, iş bulma dertleri yok, evleri, kiraları… İnsanların taşıdığı gibi hiç bir sorumluluk yok 'oh ne güzel' dedim.
Kedi olsaydım sokaklarda yemek bulmak için çöpleri karıştırırken biri gelip kovalıycak, kış günlerinde sığınacak bir yerlerde bulmak zor artık her yer beton bina, ya da hayvanları sevmeyenlerin birine rastlayıp canımıza mı okurdu? Özgürlük hayvan olmak mı yoksa insan olmak mı? Bu sefer aklıma bu düşünce takıldı.
Az ileride kavga edenlerin sesleriyle dikkatim dağıldı, baktım iki genç kavga ediyor! Yol verdin vermedin davasından, beni ilgilendirir mi yok, boynuna taktıkları tasmalarla kimi kedisini köpeğini gezdirmeye çıkarmış, sahibi nereye giderse onlar da oraya koşturuyor sonrası yine eve gidip kuru hazır mamalarını yiyip miskin miskin uyuyacaklar. Evdeki hayvanın özgürlüğü bu kadar sonra yine insana dokundu düşüncelerim...
Caddeler, sokaklar her yer insan örnekleri ile dolu sonra dedim ki, "Hayvanlar emrinde, ağaçlar emrinde, mevsimler emrinde, sular emrinde, toprak emrinde, dünya emrinde ama yine de mutlu değil ve mutsuz olmak, mutsuz etmek için elinden geleni de ardına bırakmadı. "İnsanlar ağaçlara kıymasa, hayvanlara zulmetmese, suları ziyan etmeseydi!
Ağaçları kestiler, insanlarlar birbirinden uzaklaştı, hayvana zulmettikçe merhametleri azaldı suya ve ekmeğe hürmetleri kalmadı bereketi kovdular.
İnsan hem kendine etti hem de insan olmayana, kendi sonun hazırlarken bile şikâyetlendi.
İnsan nasıl olunur acaba?
Al kedicik şu bir parça lokmanı da insanlardan uzakta ye...
