Her Şeyin Keşkeleri... / Mine Borazan

HER ŞEYİN KEŞKELERİ...

İnsanoğlu yaradılışı gereği doğuyor, büyüyor, ölüyor.

Çok uzun yaşayacakmış gibi hep bir pür telaş daha fazla para kazanma hırsı. Bunları yaparken de, ne çok şey erteliyoruz.
Önce kendimizi yoruyoruz, ne çok şey ihmal ediyoruz.
Unutuyoruz gözümüzün önündeki sevdiklerimizi. Bazen varlıklarını bile farketmiyoruz.
Oysa zaman öyle hızlı ilerliyor ki hiç yerinde durmadan.
Bir bakmışız o geçmez dediğimiz upuzun zaman bitmiş. Hiç ölmez dediğimiz en yakınımız içimizdeki keşkelerle bizi terketmiş.
Keşke daha çok vakit ayırsaydım onu dinleseydim, helalleşseydim onu ne çok sevdiğimi söyleseydim. İşte yapamadığımız her şeyin keşkeleri cayır, cayır yakar içimizi.
Sağ iken kıyamadığımız gözümüzden bile sakındığımız sevdiğimizin ismi artık sadece bir mezar taşında...

Ne kadar paralasan da, kendini yerden yere vursan da, başını yüreğin kor ateşlerde yansa da közlerinden akan yaşlar kan çanağına dönse de nafile. Kimse dönmüyor gittiği ebedi güzergahtan...
Keşkelerle geçiriyorsun bundan sonraki ömrünü.
Hele dört duvarın içinde gidenin bıraktığı boşluk...
Nereye baksan eşyaları banyoda elini yüzünü yıkadığı havlusu. Mutfakta oturduğu sandalyesi. Yemek yediği tabağı. Gardolapta senin en güzel gününde giydiği elbisesi yastığında kokusu takıları, makyaj malzemeleri, misk amber kokulu parfümü.
Evdeki kahkahaları, hoş sohbetleri.
Maalesef hiç hesapta yokken zaman, alıyor sevdiklerimizi bizden.
Hayat mücadelesi verirken bu arada ne çok şey kaybediyoruz.
Para kazanılır yerine de konur. Velhasıl kelam giden annen, eşin, çocuğun sevdiklerinin yerine kimseyi koyamazsın.
Bir gün misafir olduğumuz şu yalan dünyaya veda edeceğiz. Bitecek bu dünyadaki geçici misafirliğimiz.
Giderken ne mal ne mülk hiçbir şey götürmeyeceğiz.
Sadece yaptığımız iyilikler güzellikler gidecek bizimle.
Onun için şu üç günlük dünyada kırmamalı Allah'ın yarattığı hiç bir canlıyı...
Elinden geldiğince garibanı gözetmeli, ihtiyacı olanlara yardım etmeli vicdanlı merhametli erdemli bir insan olabilmeliyiz.
Yarın ölecekmiş gibi ihmal ettiğimiz sevdiklerimizi aramalı. Onlarla vakit geçirmeliyiz.
Gitmediğin yerlere git ailenle kaliteli geçir günlerini. Eşini incitme bil değerini evlatlarınla geçir en güzel günlerini.
Yıllardır çalıştığın biriktirdiğin ailenden bile sakladığın paralarını götüremiyorsun tabutunla...
Dünya malı dünyada kalıyor...
Sadece yaptığın iyilikler seninle gidiyor.
Doğuyoruz, büyüyoruz, ölüyoruz...
Doğanın kanunu bu...
Rabbim ne kadar ömür biçmişse onu yaşıyoruz.
İşte zaman hiç yerinde durmuyor...
Hiçbirimiz bu arada bir “Benjamin Button” değiliz.
Şimdiden başladı hepimizde şeker, tansiyon, kolestrol...
Gözlerimizde artık eskisi gibi görmüyor. Çoğumuz yakın gözlüğü kullanıyoruz.

Derdi vereni de, dermanını da seviyorum.
Yüksek tansiyon hastasıyım. Olsun, ilacımı alıyorum. Bu arada şekerliyim de. Belimde bel fıtığı ve skolyoz, İleri derecede kemik erimem de var. Günde altı tane ilaç alıyorum. Yakını göremiyorum; miyobum. Olsun, yakın gözlüğü kullanıyorum.
Her halime bin şükürle...
Halimden çok mennmunum. 
Her gün şükrediyorum. Sevdiklerimle nefes aldığım her ana...
Elimden geldiğince zamanın kıymetini  biliyorum.

Mutluyum sevdiklerimle. Hayattan hiç bir beklentim yok, sağlığım iyi olsun, sevdiklerim sağlıklı uzun ömürlü olsun.
Öyle çok yüksek hayallerimde yok. 
Her şey nasip,  nasipte olan olur...
Herkese sevdikleriyle birlikte sağlıklı güzel yaşamlar diliyorum.
Her şey istediğiniz gibi olsun. 
Birlikte yol alın hep sevdiklerinizle.

Editör: Serhan Poyraz