HASRETİN YOL YOL OLDU
Uzak ovalarda yeşeren
Bozkırda yalnız bir ağacım
Issız yüreğimi kıpkızıl rüzgara saldım
Çileyle yıkanmış yaprağım
Yağmurlu bir gündü
Yitti çocuk gülüşlerin
Yorgun çirkinliği düştü alnıma
Kahrolası yalnızlığın
Gözleri yağmurlu bulutların
Yaprağı bir damla kan çiçeği gülün
İğde, ıhlamur kokusu gelir uzaktan
Unutulmuş bir türkü tadımlıyorum
Hüzünlü ıslıklar dudaklarımda
Ağaçlarda sıra sıra
Hüzünlü yağmurlu gözleri
Yalnızlık kuşlarının
Kim çözebilir ki sevdanın kahırlı gizini
Sevda çıkmazında dikenli güller topluyorum
Her gün eksilerek bir yanımdan
Bir gün çıkıp gelsen
Saçların tel tel dökülmüş alnına
Issız kapılar aralığından
Güneş gibi odama dolsan
Çağla gözlerinde gülümsemen
Bir yalnızlık gülüdür sevdam
Solardı günden güne
Eskiyerek buğulu camlar ötesinde
Bakardım sokaklara bir gün gelirsin diye
Uzak dağlarda açan kar çiçeği
Umudumun kırmızı gülü
Hasretin yol yol oldu
Kasırgalar bırakıp yüreğime...
