GURBETİ TANIDINIZ MI SİZ..
Gurbet deyince içimdeki kangren olmuş çıbanlar patlar. Hücrelerimde hissederim.
Gurbet açısından ve keder yüklü yıllarım için; "Bu kadar mı acıydı?" diye sormayın. Öyle kanar ki içimde, anlatsam içiniz almaz...
Babam gurbet yolcusu, gurbet kuşuydu.. Biz, kendi yurdumuzda, gurbetin gurbetini yaşadık.. Hasret çekmeyen bilemez gurbetin ve hasretin ne olduğunu. Gurbet öyle acı ki, artık ne varsa içinde..
Ülkemde işsiz günler, o vakitlerde de vardı. Avrupa denen uzak diyarlara, kara tren her seferinde alıp götürürdü… Yüreğim, o çocuk halimle parça parça olurdu. Gurbet ve hasret için kim benim kadar; "Göbek adı" diyebilir ki.
Yüreğimde hâlâ baba sevgisi yarım. Kime anlatsam inanmaz…
Bunca yıl geçti; "Hâlâ mı?" derler. Herkes babasının elinden tutup mutlu yaşarken benim yüreğim hep ağlardı. Gözyaşlarımı hâlâ kimseye gösteremem.. Sanki taş kalpli dediklerinde bile, yüreğim param parça kan ağlar, susarım..
Gurbeti bana sormayın. Gün geldi, anne baba hasreti omuzlarımı kırdı. O kadar ağır ki, hâlâ taşırım bu yükü. Tüm hasret şarkıları, türküleri beni anlatır sanırım. Kamu hocanın dediği gibi; “Ben gurbette değilim, gurbet benim içimde oldu hep.."
Editör: Ümmügülsüm Hasyıldırım
