GURBET KUŞLARI
Koşturduk hayat denen hengamede
Ekmek kavgası diyerek savrulduk
Bir lokmaya bir hırkaya inandık
Zalim gurbet yollarımız bağladı
Bazen dağlar aştık yaban ellere
Bazen yelken açtık diyar illere
Gidenler gelmiyor yemen ellerde
Acı hasret yürekleri dağladı
Kimi terketti baba ocağını
Kimi feda etti ana kucağını
Kundakta bıraktı yavrucağını
Sevdiğine hasret kalıp ağladı
Birgün gurbet biter diye sabrettik
Bitmedi hasretlik ondan yanıldık
Acımaz zalim dertlere gark olduk
Gurbet ellerde kimsesiz kaybolduk
Canı cânânı sılada bıraktık
Yüreğimiz dağlandı odlara yaktık
Bitti bitecek derken meğer yanıldık
Dönüş yok gurbetten öylece kaldık