GÜLİZAR
Asûde sevda mevsimi, hazan vuran güle döndüm.
Aşk meyinde sarhoş olmuş gönlüm, dertli, ey gülizar!
Hayalime gölgen düştü, sitem yağmur gibi iner;
Hicran dağlarken bu teni, umut neyler ey gülizar!
Bir gülüşün cennet sanki ufkumda çiçek açarken
Suskun yıldız feryât eder, ruhumda makber gülizar.
Özleminle geçen her gün, alev alev yanar içim.
Zaman asır olur serde, geçmez oldu ey gülizar!
Gözlerimde hüzün seli; yangın akar, nehir olsa.
Bu hasreti söndürmeye yeter mi bir serin aksa?
Cümle alem aşka doyar, bakar halime bir kansa!
Bunca yarê sığmaz oldu kan bağrıma, ey gülizar!
Dön de bir dem bak yüzüme, kulun harap bir virane.
Bir söz olsa kor olur da yanar sinem, ey gülizar!
Bir nefeslik düşlerimde varlığınla mest olurum.
Seninle yansam son bir gece aşk vahasında gülizar!
Bırakma sevda yolunda yad ellerde yiterim ben.
Aşkınla oldum divane, kalbim pervane, gülizar!
Mâhi nur bakışınların ışık olur, her geceme.
Firkatinle erirken ben, vuslat neyler, ey gülizar!
Editör: Hamiyet Su Kopartan
