GELMEDİN
Hüzün çiçek açtı yaşadığım coğrafyada
Gözyaşlarım dökülüyor doluyor kucağıma
Dilime de bir hasret türküsü
Dökülüyor yağmurlar bir bir avuçlarıma
Sen yine gelmedin
Sensizliğe alışmak için
Geceleri hep umut diledim gökyüzünde
Yokluğunda daha da çok azdı kanayan yaralarım
Kimliğimi sorguladım
Gecenin kıyısına vurdu
Gün ağarırken yarınlarım
Sen yine gelmedin
Bedenim acıya aşina
Bir boşluğa takılıyor gözlerim
Yarınlar yerle bir oluyor
Hayaline tutunuyor şu garip yüreğim
Sen yine gelmedin
Dilimde düşmeyen bir hasret türküsü
Omuzlarımda sensizliğin ağır yükü
Kokun geliyor usul usul burnuma
Hangi rüzgâr getirdi kokunu çok uzaklarda
Hasretin kanadı yok ki uçsun
Hüzün çiçek açıyor
yaşadığım bu coğrafyada
Sen yine gelmedin.
