GEL DİYE ÖLÜM
Otuz beş kırk derken yaş olur elli
Her şeye ağlarsın gözlerin selli
Vuslata az kalır âkibet belli
Çağırır bizleri gel diye ölüm.
Kim bilir nerede, nasıl, ne zaman
Çöker daĝlarına sisli bir duman
Faydası olmaz ki etsen el aman
Çağırır bizleri gel diye ölüm.
Zannetme ocağın yıllarca tüter
Gün gelir yiyecek ekmeğin biter
Yıkılır ocağın baykuşlar öter
Çağırır bizleri gel diye ölüm.
Kaç olursa olsun farketmez yaşın
Azrail önünde eğilir başın
Dikilir başına bir mezar taşın
Çağırır bizleri gel diye ölüm.
Fayda etmez sana paran ve pulun
Soyulur sırtından o ipek çulun
Dönüşü Hakk’adır her doğan kulun
Çağırır bizleri gel diye ölüm.
Olmasın şiârın kibirden yana
Hakir görüp bakma sakın bir cana
Yaptınsa iyilik kâr kalır sana
Çağırır bizleri gel diye ölüm.
Ölüm hâk olup ta gelince başa
Tövbeler etsen de inan ki boşa
Uyma ha! bâtıla imanla yaşa
Çağırır bizleri gel diye ölüm.
Yokuş eder düzü yürümez dizler
Uzağı yakını seçemez gözler
Geçer yaz baharın gelir de güzler
Çağırır bizleri gel diye ölüm.
Kurulur elbette ilâhi mizan
Getirir defteri ameli yazan
Kırılır kalemin kesilir cezan
Çağırır bizleri gel diye ölüm.
Za’ifim dünyaya sakın ha kanma
Sonradan âh edip boşuna yanma
Azrail kapına hiç gelmez sanma
Çağırır bizleri gel diye ölüm.
