BURASI DÜNYA OLAMAZ
Bir ilkbahar mevsiminde ağaçların ışıldayan yapraklarını seyrederken
Kuşların cıvıl cıvıl sesleri bir senfoni gibi kulaklarımda yankılanıyordu.
Ruhuma dolan doğanın mühteşem güzelliği bana huzur verirken
Sanki cennetten bir bahçede gibiydim, yürek sancılarımı unutuyordum.
Bir yerlere hayat vermek için ırmaklardaki su nazlı nazlı akıyordu,
Dokunduğu her yeri yemyeşile bürüyor, toprağı diriltiyordu.
Ona ab-ı hayat deniliyordu, onsuz hayat kurak çöllere dönüşüyordu.
Su olmasaydı doğa bu kadar güzel olabilir miydi ?
Serin rüzgarların eşliğinde dinlediğim senfoni
Ruhuma dinginlik veriyordu.
Burası başka bir dünya idi, dünya içinde kirlenmeyen bir hayat idi.
El değmemiş, insan uğramamış bir yer gibiydi, her şey doğal güzelliğindeydi.
İlahi sanatın eşsiz güzelliği bütün ihtişamıyla bu yerde sergileniyordu..
Kelebeklerin zarif kanatlarındaki renklere bakıyordum,
Ağaçların arasından süzülen ışıklar kelebeklere ayrı bir güzellik katıyordu.
Huzur doluyordu ruhuma, sanki huzurun kaynağına gelmiştim.
Yüreğimle kana kana yudumlarken aklımla tadına bakıyordum..
Buraya nereden geldim bilmiyorum, nasıl geldiğimi de bilmiyorum.
Kelimelerin aciz kaldığı, harflerin uçuştuğu bir yerde kendimi buldum.
Bu muhteşem doğada gördüğüm güzelliğin tarifini de yazamıyorum
Burası dünya olamaz, zaten dünya da bu kadar masum kalmış değil..
