MEKTUP
Giriş Tarihi : 10-11-2022 21:48

Birikmek Taşmakmış Anne, Bilemedim

Yazan: Belgin Şimşek - BİRİKMEK TAŞMAKMIŞ ANNE, BİLEMEDİM

Birikmek Taşmakmış Anne, Bilemedim

BİRİKMEK TAŞMAKMIŞ ANNE,  BİLEMEDİM 

Hangi 
hayattan gittim bilmiyorum,
annemin sımsıcak göğsüne  bırakılırken? 

Gitmeyi ilk sen
öğrettin bana.
Gözlerimle uğurladım.

Çığlığım,
bir atın şahlanışı kadar cesaretli;
bir kırbacın merhametsizliği
kadar diz çöktürmüştü gitmelerine.

"Acı kumbaram, 
ilk senin yokluğunu biriktirdi."

Gölgeni doldurmuştum
her üşüdüğümde...

Güneşe koşardım her titrediğimde...

Sonra çocukluğumdan gittim.

Artık kaçırmıyordum
kiracımızın motorunu... 

Peşimden
koşmuyordu
uykudayken camını kırdığım komşular. 

Bağırmıyordu
eskisi gibi.... 

Susuzluğun günlerinde
itfaiye araçlarında herkes
su doldurmaya çalışırken, 
üstlerine atlayıp ön sıralara geçmeye çalışmıyordum. 

Arsızdım işte...
Hayatın delisiydim... 
Bu kabına sığmayış... 
Bu delice arayış, 
sınıfın en tembel öğrencisi
yaptı
aslında.
Eğitimciler hiç
kızmasın. 
Bana öğretileni değil bende
olanı keşfetmek
isteselerdi
"Değiş-tokuş misali"
Çok şeyi vardı hâlbuki....

Karınca
kolonisini izlemişsinizdir. 
Hayata ait lokmayı kapmak için kalabalık bir halde  toplanmaz. 
İlk bulan işareti
verir. 
Arkasından
teker teker yemine
koşar karıncalar.
Böyle bir adaleti eğitimde de sağlayıp
teker teker bölüştürselerdi
ilmi.
Belki bambaşka
bir ünvanı olurdu kişiliğimin.

"Yaşında değil de
yaşayınca sınavından geçmeliydik bildiklerimizin..."

O yüzden mi
belki de 
sınıfın en tembel ögrencisi olmam?

"Birikmek, taşmakla eşdeğer."

Şimdi sorsalar:
Matematikten
hayatı boyunca
bir değil de
hep sıfır alan ben.

Kurdu oldum
çarpmanın, çıkarmanın, bölmenin.

"Meğerse bilmediğinin sınavındaymış herkes."

Sevdası oldum
sevenimin.

Annesi oldum çocuklarımın.

Onlarla büyüdüm, onlarla birlikte öğrendim, onlarla taçlandım.

"Gitmek, zamana karşı bir yenilgi değildi."

Kumbaramın
o çelik soğukluğuna bağlı iradem zamana
dokundukça
ısınıyordu.

Niye ışığı yok diyorlar ya
karanlıkların? 
"Herkes,kendi gökyüzünü, 
kendi yüreğinde saklarmış."

Yağmak başka bir şey, ıslanmak başka bir şey.

Ve her yağmur her insanın yüreğine başka türlü yağarmış."

Gitmek...
Yıldızlara, bulutlara, yağmurlara, ay ışığına, gökkuşağına...

Kime ne birikmişliğim varsa.

Gitmek diye bir yol varmış...

Truva Edebiyat Dergisi Truva Edebiyat Dergisi