BİRER İZ BIRAKMIŞ
Dönüp baktım öylece
Maziye.
Maziden bugüne alabildiğince, olabildiğince
Herkesler bir şeyler bırakmış.
Kimi mutluluğunu,
Kimi umudunu,
Kimi hayallerini,
Kimi gözyaşlarını,
Kimi aklının bir köşesinde,
Kimi yüreğinin sevda çeperinde,
Kimi bir köşe başı taşı dönemecinde
Birer birer izler bırakmış…
Kimi mahzun, kimi kırgın,
Kimi yorgun, kimi argın,
Sevgiye örülmüş duvar, yığın
Bir söz bir kelam bırakmış.
Kimi akıllarda soru,
Kimi sorularda akıl,
Kırk düşünce, kırk fikir
Nazarında nakış bırakmış…
Kimi!
Zoraki gülüşlerde,
Yüzde oluşan incecik çizgilerde,
Ağlayan nağmelerde,
Bir incecik sızı bırakmış…
Der ki yazan Firuze;
Kalemin ne hardır, ne de nar,
Kimine baldır, kimine bağ
Tohumu bekleyen, toprakta var.
Belli ki nadasa bırakmış…
Naçizane yazdık öylece;
Kim bilir kimler, kimlerde nasıl bir hasat bırakmış.
Editör: Nevin Bahtışen
