BİRDENBİRE EL OLDUK
Gönüllerden taşardı unutulmaz sevgimiz
Ansızın bitirince
birdenbire el olduk
Sevdamızın üstüne hiç yoktu ki kaygımız
Saygıyı yitirince birdenbire el olduk
Dökülürdü dalından o muhabbet gülleri
Mutluluk dolu sözler ihya eder dilleri
Kıskandırdı bir anda bahçemde bülbülleri
Baykuşu öttürünce birdenbire el olduk
Sararıp soldu sanki giyindiğim allarım
Birer birer kırıldı tutunduğum dallarım
Habersiz geçip gitti o güzelim yıllarım
Takvimler götürünce birdenbire el olduk
Süzülürdü gözlerin bir anda uzaklara
İç çekip de bakardık eyvahlı yazıklara
Lanet okurduk içten geçmişi bozuklara
Suskunluk hatırınca birdenbire el olduk
Ne olur kurcalama rengarenk mazimizi
Karanlığa gömdüler kaderde yazımızı
Dünyalara sığmayan bir katre azımızı
Çok görüp artırınca birdenbire el olduk
Bînevâ derler bana
boynu bükük kimsesiz
Geçip giderdi zaman
bir nevi sessiz sessiz
Afetlerden tufandan oyunlardan habersiz
Geçmişi sürdürünce birdenbire el olduk
