MANZUME
Giriş Tarihi : 16-03-2023 22:50   Güncelleme : 16-03-2023 22:56

Bir Günün Öyküsü

Erdoğan Cihan -BİR GÜNÜN ÖYKÜSÜ

Bir Günün Öyküsü

BİR GÜNÜN ÖYKÜSÜ

Ayazdan diken dikendi elleri...
Bıçağa bilenmiş rüzgârın elleri
İncecik bir yağmur ıslatıyodu kaldırımları.
Hayın namlular saklamış
kin dolu gözlerine şehrin yamyamları.
Köşebaşlarında hırsızlar, yankesiciler
devrildiler şehrin sokaklarına.

Çöpler, çirkef bir sergi açmış,
şehrin sokaklarına.
Kara bıyıklı çöpçüler süpürüyordu.
Otomobiller akıyordu.
Kirli sular sıçratıyordu.
"Allah belanı versin." diyordu birileri...

Rüzgâr ıslığı buğulanıyordu gözbebeklerine.
Gökyüzü ne kadar uzak...
Kirlenmiş sokaklarda maviler arayarak
yeşil bir gülşen umut ediyordu adam.

Uykusuz kalıp aylı bir geceden
uyurgezer çıkmıştı evden adam.
Dolaştı şehrin sokaklarını
kara sular inmişti ayaklarına.

Bir bahçe duvarına oturdu yorgunluğundan.
Cigarasını savurdu yalnızlık sokaklarına.
Gözleri kaydı bir hatıraya
ansızın sivil polisler aldı iki yanını.
Bir binaya bakarken görmüşlerdi onu
"Çıkar kimliğini, hırsız mısın, soyguncu mu?.."
Her yanını didik didik aradılar.

Cüzdanından çıkarırken kimliğini
öğretmen kimliğini de gördüler,
"Kusura kalma hocam, bir suçlu arıyoruz da..."
Gözleri üzgün çekip gittiler.

Bir ümit çığlığıyla
dumanlı bir uçuşta olsaydı kuşlar gibi
çekip giderdi bir gülüstana.
Kendini unutuyordu yalnızlık caddelerinde...
Kederli bir çiçek düştü ellerinden
savruldu rüzgâra.

                         

Truva Edebiyat Dergisi Truva Edebiyat Dergisi