BENİ SEVME UTANIRIM
beni bu hâlimle hatırlama düşlerindeki gibi hatırla
üstüm başım sonbaharken beni hatırlama
nedenlerini tam bilmem
utanırım üzülürüm
çocuk boyumun boynuna geçirilmiş
ayaklarıma değen yetişkin önlüğüyle
çok erken hayat kavgasının kan ter telaşında
arastada servise çıkmış hâlimle hatırlama
yüzüm kızarır mahcupkâr hâllerimden utanırım
kasabamın ısrarlı poyraz rüzgarlarının rağmına
inatçı uzun yürüyüşlerle okula gidişimi hatırlama
bu kadar pahalı bedeli olan öğrenciliğimden utanırım
İş Bankası önünde akşam alacalığında
kargıya dizili marul soğan demetlerini satarken hatırlama
belki bu yüzden ayak parmaklarımı ayak tabanımda saklarım
yaşanmamış çocukluğum gelir aklıma utanırım
tan vaktinde lonca altı amele pazarında toplanıp
çay mili topraklardan kavun karpuz yüklemek için
kamyon kasasındaki seçici çavuşun gözlerine bakıp
beni de işe al mahcubiyetli bakışımı hatırlama
aklıma geldikçe bu seçilişe üzülürüm utanırım
onca örselenmişliklerin içinde beni sevme
korkarım ki hoyratlığım yapıya dönüşmüştür
konuşmam geceyi ve suskunluğu severim
oysa sen ve aşk uzun uzun yarına dair analiz demek
"seni sevdikçe tükeniyorum / beni sevme sakın /
ateşleri sev, kıtlıkları sev, yoksullukları sev /
beni sevme sakın / beni hiç sevme"
diyor ya usta Hasan Hüseyin Korkmazgil
öyle bir şey…
***
Editör: Nevin Bahtışen
