BELÂ DEDİK
Bezm-i elest vaktidir, vakitlerden.
Yarattığı ruhları toplar Mevlâ.
Suali "Sizin Rabb'iniz miyim ben?"
"Evet" der ruhlar, "Rabb'imizsin, belâ!"
İnsanın ilk yaratıldığı yerdir,
İlk var oluşudur ruhlar âlemi.
Doğum; ikinci sahne, ilk perdedir.
Bu anda buluşur tenle can evi.
Ete kemiğe bürünür özgür ruh.
Dar gelir, bu yüzden dâr-ı dünyâdır.
Aldığı o ilk nefeste der: "Eyvah!"
Anlar, ağlamak sızlamak boşadır.
Söz vermiştir bir kere, dönülür mü?
Ayağa kalkmayı öğrenmek gerek.
Ahde vefâ etmeden ölünür mü?
"Rab" diye Hak yolda yürümek gerek.
Rab demek, terbiye eden demektir.
Musîbete sabretmektir imtihan.
Her musîbet hayırdır, nasihattir.
Her hayra şükretmektir imtihan.
Gayr istemez, gönül Rabb'in yeridir.
Paraya tapıp da Rabb'i aldatma!
Bugün iddianı ispat günüdür,
Makam, nam peşinde koşup aldanma!
Nevşehrî, o gün sen de "belâ" dedin.
Belâ sağanak sağanak yağmakta.
İki dünyaya da dilekçe verdin.
Sağ eline beraatler ağmakta.
