AŞK DELİYE YAĞAR
Hayır,
Gitme demiştin !
Diyemedim, fakir düşüncelerim saklıydı,
Utanıyordum.....
Bak,
Şimdi cesurum, attım utangaç düşüncelerimi...
Anlatacağım,
Düşlerimi.....
Neden mi..?
Buna benim ihtiyacım var....
Ben bu şehire zengin olmaya gelmedim be !
Biraz para kazanıp sana dönmekti hayalim.
KIsmen başardım fakat seni kaybettim.
Ben;
Dönmüştüm elimde bir demet gül ile....
Pencereler kapalı tüller örtülü !
Yoktun,
Yoktu geleceği hayal ettiğim bakan gözlerin.
Umutsuz bir zihinle,
çömeldim, pencere altında duvara yaslandım.
Ağlayamadım,
düştü, iki damla gözyaşım toprağa !
Biliyor musun..?
Yağmur yağıyordu üzerime
Çok başka , çok başka
Bu denli hüzünlü değildi hiç bir yağmur.
Bulutların arasından sızan güneş,
sanki şehir kaldırımlarına inmiş,
yüzümden çok kalbimi kavuruyordu.
Bastığım her taş ayaklarımı dövüyordu
Yüreğim de kanıyordu ısrarla, yapma desem de....
Baktım;
Bir çift el bekliyorum tutacak,
Peh, bu çok uçukça düşünce
Umut işte, gelirsin ardımdan belki..!
Belli ki gelen yok,
Diyorum;
Hiç mi umurunda değildim..!
Ben de ki dehşetli aşk işte !
Aklımı alan......
Haykırdı iç sesim
Sanırım, en heybetli aşk delisisin sen.
Şimdi bir aşk ver bana ki !
Deliliğimle savaşsın,
Beynimin kliniğinde sen yatarken,
Hiç şifa bulur muyum ki..!
