ANAM
Soğuk bir kış günüydü bırakıp gittiğinde
Kar bile ağladı ya melekler eşliğinde
Kara bulut çöktü yıkık dünyamın üstüne
Gülün yaprağı solmuştu bülbül öttüğünde
Mezarına kar yağmış anam üşüdün mü
Yokluğun her mevsim kış bana hiç düşündün mü
Her yerde arıyorum seni yoksun ah anam
Ah yoksa sen yüreğimden göçüp taşındın mı
Hangi dağın arkasındasın neredesin ana
Küle dönmüş kalbim hasretinden yana yana
Bir daha çıkıp gelmezsin anam bilirim ben
Söyle yele bari kokunu getirsin bana
Keşke bir daha çıkıp gelsen anam yeniden
Çocukken yaptığın gibi tutsan bir elimden
Kırlara çıksak toplasan nergizi nevruzu
Ben de yalın ayak koşup oynasam peşinden
Yüreğimde acı bir yara var kimse bilmez
Gelip elini sürmezsen yaram derman bulmaz
Ben hep ağlarım her gecenin yalnızlığında
Çıkıp gelmezsen anam gözyaşım asla dinmez
İsmet der ki hiç tat yok ekmeğimde aşımda
Yine hasta düştüm anam sen yoksun başımda
Bir rüyaya dalsam hiç uyanmasam keşke ben
Hep seni görsem anam gece gündüz düşümde
